Dacht ik na een jaartje extra aandacht voor mijn financiën de boel helemaal op orde te hebben, maak ik me nu toch weer een beetje ongerust. Daarom heb ik de knoop doorgehakt en ga ik voorlopig weer twee dagen per week bij een bedrijf werken.

Onverwachts begaf onze wasmachine het. Met een kleintje in huis is dat niet fijn, kan ik je zeggen. En dus staat er sinds vorige week een gloednieuwe ‘er-is-geen-betere’ in ons washok te pronken. En alsof dat niet genoeg was, begaf de auto van mijn vriend het. De reparatie zou zóoooo duur uitvallen volgens de garage….en dus hebben we mijn ontslagvergoeding opgemaakt aan een praktische tweedehands gezinsauto. Mijn spaarrekening vertoont sindsdien ernstige gaten en mijn pas begonnen bedrijfje loopt ook nog niet over van inkomsten.

Na lang dubben, mijn vriend werd er gek van, ga ik dus voorlopig weer twee dagen per week in loondienst werken. Dat kan ik goed combineren met de zorg voor Tom en de aandacht die ik voor mijn bedrijfje nodig heb.

‘Lesson learned’ vorig jaar: mijn pensioen gaat mee naar mijn nieuwe werk. Dat blijkt in mijn geval automatisch te gaan, omdat ik nog maar een klein pensioen heb opgebouwd. Het is nu nog niet zo veel, maar ik heb nog jaren te gaan en dus kan het best nog wel aangroeien tot een aardig pensioen. Ik vind het handig om alles in één hand te hebben, want ik hou van overzicht in mijn financiën. Anders weet ik over een paar jaar niet meer waar ik wat en hoeveel heb opgebouwd. Maar goed, iedereen is daar anders in. Dus altijd even goed checken, hoe het bij jou zit en wat jij prettig vindt.

Even iets anders: weet je wat raar is? Solliciteren via Zoom! Nog gekker: mijn nieuwe collega’s heb ik alleen nog maar op mijn beeldscherm gezien. Volgende week gaan we met een groepje een estafette boswandeling maken, steeds met een ander, om elkaar toch wat beter te leren kennen.